Martine Prange is ex-voetbalster en inmiddels hoogleraar filosofie aan Tilburg University. Haar geesteswetenschappelijk ingestoken studie is een interessante ‘vreemde eend in de bijt’ van het programma Sportonderzoek. ‘Empirisch onderzoek is belangrijk, maar filosofie is onmisbaar voor een dieper begrip van de cultuur waarin we leven. Empirische waarneming krijgt pas echt betekenis door filosofische duiding.’ Deze duiding richtte Prange onder meer op het begrip ‘weerstand’, dat ook terugkomt in het werk van grote filosofen als Kant, Nietzsche en Foucault. Prange maakte een analyse van de vormen die meiden op en rond het voetbalveld ondervinden. ‘Mannen hebben nooit weerstand ervaren als ze wilden voetballen. Meiden en vrouwen wel. En als ze niet concreet weerhouden worden te voetballen, vergeet de sportwereld ze gewoon. Het is de vraag wat eigenlijk erger is: actief worden gediscrimineerd of simpelweg genegeerd.’

In het onderzoek zijn de filosofische inzichten concreet vertaald naar urgente en praktische vraagstukken. Hoe zorg je bijvoorbeeld dat migrantenmeiden, die vaak graag willen voetballen, in deze sport tot hun recht komen? Prange: ‘We hebben onder meer een boek gemaakt om het letterlijk kleurrijke beeld te schetsen van voetballende meiden. Ons deelonderzoek naar meisjes met een bi-culturele achtergrond leert dat religie en voetbal zich uitstekend laten combineren. Een groter obstakel is een terugtrekkende overheid. Die subsidieert wel structureel buurtsport voor jongens, maar niet voor meisjes. Die vormen namelijk geen risicogroep.’ Buurtsport is zo een oplossing voor één probleem – overlast – en wordt niet gezien als middel tot emancipatie, stelt Prange vast.

Het serieuzer nemen van voetballende meiden zit soms in kleine – of subtiele – dingen. Prange noemt als voorbeeld een flyer voor een buurttoernooi waar alleen maar jongens in staan. Of sportclubs waar uitsluitend mannen de jeugdgroepen begeleiden. ‘Zo is er in zo’n club niet een trainer die een voorbeeld kan zijn voor jonge meiden. Bovendien onderschat een man vaak hun voetbalambities. Hij is minder kritisch en sneller tevreden. Meiden die echt willen voetballen, voelen zich dan niet serieus genomen en haken daardoor weer af. Een andere mindset kan veel verbeteren.’